|
|
|
|
литовский словарь / nustatinėti | | nustatinė́ti (nustatinė́ja, nustatinė́jo) džn. 1. устанавливать; 2. определять
/ru/ установливать; определять
склонение/спряжение словаглагол
indicative. |
---|
| present | past | past frequentative | future |
---|
1p.sg. | nustatinėju | nustatinėjau | nustatinėdavau | nustatinėsiu |
---|
2p.sg. | nustatinėji | nustatinėjai | nustatinėdavai | nustatinėsi |
---|
3p.sg. | nustatinėja | nustatinėjo | nustatinėdavo | nustatinės |
---|
1p.pl. | nustatinėjam, nustatinėjame | nustatinėjom, nustatinėjome | nustatinėdavom, nustatinėdavome | nustatinėsime, nustatinėsim |
---|
2p.pl. | nustatinėjat, nustatinėjate | nustatinėjot, nustatinėjote | nustatinėdavote, nustatinėdavot | nustatinėsit, nustatinėsite |
---|
3p.pl. | nustatinėja | nustatinėjo | nustatinėdavo | nustatinės |
---|
subjunctive. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | nustatinėčiau | nustatinėtume, nustatinėtumėme, nustatinėtumėm |
---|
2p. | nustatinėtumei, nustatinėtum | nustatinėtumėt, nustatinėtumėte |
---|
3p. | nustatinėtų | nustatinėtų |
---|
imperative. |
---|
| sg. | pl. |
---|
1p. | | nustatinėkim, nustatinėkime |
---|
2p. | nustatinėk, nustatinėki | nustatinėkit, nustatinėkite |
---|
3p. | tenustatinėja, tenustatinėjie | tenustatinėjie, tenustatinėja |
---|
|